АБ ПАСЛУХМЯНАСЦІ.BY

0 860

Беларуская газета «Новы Час» 25.10.2018 апублікавала на сваёй старонцы артыкул Сяргея Нікалюка «Дысцыпліна паслухмянасці па-беларуску». Адбыўся форум з удзелам беларускага палітолага Вольгі Абрамавай. Ніжэй мае каментары, ўрывак з каментара спадарыні Вольгі і інш.

АБ ПАСЛУХМЯНАСЦІ.BY

Спачатку анонс артыкула: «У рамках «беларускай мадэлі эканамічнага развіцця» толькі ад паслухмяных выканаўцаў і можа быць карысць, інакш мадэль пойдзе ў разнос. А стабільнасць, якая разумеецца як нязменнасць, — гэта наша ўсё. Таму актыўныя, самастойныя людзі ёй проціпаказаныя.»

Спадар Нікалюк, відаць, не разумея, што ён кажа пра ПРА ЭКАНАМІЧНЫЯ АДНОСІНЫ ў Злучаных Штатах Амерыкі, дзе я знаходжуся як грамадзянін Беларусі 15 гадоў з гакам.

І так разгледзім амерыканскую прыватную фірму. Назавем яе Белоруссия. Вось яе структура: Гаспадар і наёмныя Работнікі. Сярод апошніх Гаспадар мае дадатковыя «вочы і вушы», таму нават калі яго няма на фірме ён ведае ўсё, што на ёй адбываецца. Гаспадар прызначае босаў-мэнэджараў, якія кіруюць некаторымі дэпартаментамі яго прыватнай фірмы. Ён можа зволіць любога боса ці работніка фірмы, і калі захоча можа прадаць, падарыць ці зачыніць сваю прыватную фірму. Ён робіць грошы для фірмы і дзяржавы ЗША, бо можа рабіць грошы.

Зараз разгледзім нашу государственную фірму Беларусь. Усё тое ж самае, акрамя таго, што Гаспадара на некаторы тэрмін выбірае народ. Фірма дзяржаўная, а значыцца Гаспадар-прэзідэнт не можа яе прадаць, падарыць ці зачыніць. А ці можа ён раздрабіць дзяржаўную фірму Беларусь на мелкія прыватныя фірмачкі? Можа. І тады з адной моцнай багатай фірмы атрымаем мільён убогіх.

Вось і ўвесь беларускі эканамічны лукашызм. Вось і ўся беларуская мадэль эканамічнага развіцця і яе адрозненне ад заходняй мадэлі капіталізму з прыватнай уласнасцю.

Далей ідзе каментар спадарыні Вольгі Абрамавай, які падаю ў скарочаным выглядзе: 

«Спасибо, Сергей. Вы подняли сразу несколько интересных тем... Общаясь, слушая, думая, обсуждая прочитанное в соцсетях, люди довольно быстро поймут, что нас, противников насилия над слабыми в семье, - большинство. А сторонники насилия станут в итоге нерукопожатными. Вы же не подадите руку сморкающемуся двумя пальцами?»

А это мой каментар да каментара спадарыні Вольгі: «У мяне ёсць нятленны твор Інтэрвенцыя «Адраджэнне» ад 2012г. У ім цытата з артыкула палітолага Абрамавай:

«Модернизация политической культуры в бывшем Советском Союзе началась с разрешенной гласности и телетрансляции сессий союзного протопарламента. И в этом смысле белорусский Верховный Совет 12-го созыва стал его естественным подражателем и продолжателем. Главное, что активная часть депутатов белорусского парламента находилась в непрерывном творческом поиске, училась азам законотворчества и риторики на марше.

Несли ли тогдашние депутаты ответственность за крайне низкий уровень жизни в стране в первой половине 1990-х годов? Отчасти. Поскольку парламентская оппозиция пыталась организовать мобилизацию сограждан не вокруг смены экономического вектора развития, а вокруг изменения избирательного законодательства, вопросов поддержки белорусского языка и культуры.» (Сайт Ex-Press.BY. 18.10.2012. Артыкул «Ольга Абрамова: Нам нужен референдум!»)

Зараз вяду размову аб артыкуле С.Нікалюка «Дысцыпліна паслухмянасці па-беларуску».

Спадар Нікалюк: «Хаос пачатку 1990-х гадоў даўно пераадолены. Бандыцкая прыватызацыя спыненая. Усе мы — нашчадкі бацькоў і дзядоў, якія ўзнялі над Рэйхстагам сцяг перамогі. «Беларуская мадэль эканамічнага развіцця», як і дзяржаўная ідэалогія, аснову якой складае патрыятызм, сталі рэальнасцю. Кожны чытач «Новага Часу» здольны працягнуць спіс дасягненняў.»

Працягваю. Ўлада не стала рабіць эканамічнай рэвалюцыі пасля развалу СССР ды пакінула дзяржаўную ўласнасць на ўсё і ўся, і тым самым не зачапіла беларускага чалавека, не змяніла яго і грамадства ментальнасць.

Але сярод нас былі і ёсць рэвалюцыянеры на прыкладзе некаторай часткі чытачоў НЧ, гэта значыць на прыкладзе бел-чырвона-белай апазіцыйнай ўладзе часткі грамадзян. Вось ім чамусьці патрэбна рэвалюцыя. Вось для іх і для ажыццяўлення той рэвалюцыі, мяркую, пішуць аўтары НЧ. Якая рэвалюцыя ім патрэбна? Бел-чырвона-белая, з мэтай прымусіць беларусаў карыстацца беларускай мовай пад бел-чырвона-белым сцягам. Да таго ж бел-чырвона-белая рэвалюцыя разбурыць аснову беларускай эканомікі, якая ўтрымліваецца і зьберагаецца русcким языком, дый грунтуецца на русском языке. Да таго ж бел-чырвона-белыя камісары-рэвалюцыянеры выступаюць за прыватную ўласнасць, што зменіць нашу ментальнасць. Навошта гэта?

Часам чытаю выраз «беларуская мадэль» у двукоссях. Разумею гэта як той сігнал самалёта «я свой» (апазіцыйны ўладзе Лукашэнкі). То бок аўтар, выкарыстоўваючы выраз «беларуская мадэль», па сутнасці супраць палітыкі кіраўніка Беларусі. Дый я не за Лукашэнку, а за тое, каб бел-чырвона-белыя не чапалі беларускую эканоміку. Бо ў ёй Рыгоравіч дока і мае рацыю яго эканамічная мадэль, якая праверана практыкай мінулай чвэрці стагоддзя.

Если бы здесь в Штатах были такие же безмозглые политиканы, как вна Украине (и есть в Беларуси, да и в России), и иногда вместо здешнего американского эволюционного пути развития поднимали бы тему мова, национальный вопрос и пр., или собирались бы идти в ЕС, а также, если бы кто-нибудь здесь со времен обретения независимости за 200 лет с гаком когда-либо попробовал совершить и совершил революцию-беду + если бы здесь было столько же войн, как у нас в Европе, начиная хотя бы с 1914 года , то эти СОЕДИНЕННЫЕ штаты ходили бы без штанов, как мы, белорусы + русские + украинцы, и давно были бы РАЗДРОБЛЕНЫЕ Штаты Америки.

А наконт насільля паглядзіце вядомы серыял «Хросны бацька» і яму падобныя фільмы, ў якіх капіталістычнае шчасце як на далоні.

Зараз ізноў цытую вытрымкі з артыкула С.Нікалюка «Дысцыпліна паслухмянасці па-беларуску».

Культуролаг Андрэй Піліпенка: «Што робіць герой амерыканскага баевіка, дзе тыповыя мадэлі паводзінаў заходняга чалавека пададзеныя ў завостраным, часта да прымітыўнасці выглядзе, калі ён сутыкаецца са свавольствам і гвалтам? Бярэ вінтоўку... і, не задумваючыся, ідзе абараняць сябе, сваю годнасць, сваю ўласнасць, сваіх блізкіх». 

Спадар Нікалюк: «У гэтай сувязі рэкамендую чытачам паглядзець... фільм 2017 года «Тры білборды на мяжы Эбінгу, Місуры».

Я глядзеў яго. Смотрибельный фильм о мести. Праўда наяве падобнае ў ЗША не назіраў. У сваю чаргу раю паглядзець фільм «Шкляны замак» (2017) пра амерыканскія 80-я гады XX стагоддзя. Паглядзіце і акунецеся ў жыццё простай амерыканскай сям'і, асобныя члены якой магчыма «смаркаюцца двума пальцамі», а затым параўнайце іх быццё з быццём падобнай савецкай сям'і таго ж часу 80-х, асобныя члены якой, таксама магчыма «смаркаліся двума пальцамі», калі мы жабракі-саўкі развальвалі СССР.

Таксама прапаную ўспомніць французскую камедыю «Цацка» (1976). У ёй Бландына ў жоўтым чаравіку Гаспадар капіталістычнай фірмы зволіў за тое, што ў Блондзі была потная рука, калі яны павіталіся. Смешны гэты Захад.

Яшчэ на Дзікім капіталістчыным Захадзе Гаспадар фірмы сёння можа прыняць вас на працу, а заўтра зволіць. Чаму? Таму. І нікому тут у галаву не прыйдзе думка хапацца за вінтоўку або ісці на Таймс Сквер у Нью Ёрку і скандаваць: «Луку на муку!». Чаму? Таму што ў дэмакратычным капіталістычным свеце НІХТО і НІКОЛІ не адмяняў дух рабства з-за вечнай няроўнасці багатых і бедных, з-за прыватнай уласнасці і эканамічных адносін Гаспадара уласнасці і немаёмных Рабоў=работнікаў. І таму тутэйшыя бедныя звыклыя да падобнага дзейства багатых гаспадароў, і таму рабскае большасць грамадзян капіталістычных краін ніколі не была свабоднымі людзьмі, хоць СМІ багатых кажуць адваротнае. Таму тут на любых выбарах дэмакратычна перамагае прадстаўнік багатых=Гаспадароў. То бок, у багатых багатае ўяўленне аб дэмакратыі, за якую стагоддзямі галасуюць іх немаёмныя Рабы=работнікі. 

Дык вось гэта ўсё я кажу вам аб вечнай памяркоўнасці заходняга чалавека.

Зараз пра нашы соплі. Постсавецкія. Вышэй я прывёў цытату 2012г. з артыкула «Ольга Абрамова: Нам нужен референдум!» Знаходзім у інтэрнэце артыкул, чытаем і спрабуем зразумець хто гэтыя НАМ? Ці не смаркатыя яны саўкі?

Ольга Абрамова: «Каждый непосредственный участник политического процесса имеет право на свое видение того или иного события или института.» «Действительно, президентская республика стала необходимым и важным этапом в становлении белорусской государственности. Думаю, что при сохранении парламентской республики государственная независимость рано или поздно оказалась бы под вопросом. У нынешней власти немало достижений. Это и многократный подъем жизненного уровня большинства жителей страны по сравнению с началом 1990-х годов, и сохранение ГОСТов на продукцию, обеспечивающих безопасность для потребителя, и минимализация разрыва в доходах между бедными и богатыми, и блокирование этнократических претензий.»

Чаму ж вы спадар Нікалюк ТАК не пішаце сёння аб паслухмянасці па-беларуску? Га?

Невоенный анализ-57. Десять поляков вышли погулять. 27 марта 2024

Традиционный дисклеймер: Я не военный, не анонимный телеграмщик, не Цицерон, тусовки от меня в истерике, не учу Генштаб воевать, генералов не увольняю, в «милитари порно» не снимаюсь, ...

Зеленский перешёл границы разумного: Паника американцев теперь стала абсолютно ясна
  • ATRcons
  • Вчера 20:03
  • В топе

Теракт в концертном зале "Крокус Сити Холл" расставил по местам всех игроков на политической арене вокруг России. И это связано с реакцией стран на инцидент, унесший жизни почти 150 чело...

Пётр Толстой: нам плевать на Макрона. Убьём…

Французы в шоке, таким жёстким журналисты его ещё не видели. Впрочем, им не привыкать, в том числе и к реакции своих зрителей. Из раза в раз приглашать в эфир ведущего канала BFMTV и бр...