ІДЭАЛАГІЧНЫ ІНТЭЛЕКТУАЛЬНЫ КЛЮБ

13 июня 2019 на ЮТуб страничке американской Белорусской службы радио Свабода появился ролик "Знакаміты IT-бізнэсовец у клюбе Алексіевіч". 14 июня 2019 на TUT.BY опубликована статья «У Беларуси нет идеологии. И нам она не нужна». Прокопеня выступил в клубе Алексиевич." Под роликом Свабоды оставил следующий комментарий:

ІДЭАЛАГІЧНЫ ІНТЭЛЕКТУАЛЬНЫ КЛЮБ

Шкоду беларускаму грамадству ад «Інтэлектуальнага клюбу» сп Алексіевіч мы яшчэ не ўсьвядомілі, як некалі не ўсьвядомілі з'яўлення ў нашай палітыцы Духоўнага Лідэра Нацыі сп Пазьняка, які сваім палітыканствам замест заяўленнага адраджэння нацыі прывёў да ўлады лукашызм, а сам збег за бугор. Сп Алексіевіч гэта так бы мовіць Зянон Пазьняк у спадніцы. Чаму так лічу? Таму што ні яе, ні згаданага Пазьняка не павінна быць у нашае палітыцы. Палітык у нас адзін - Аляксандр Лукашэнка, і мы беларусы ўсе яго добра ведаем ужо 25 гадоў.

Пазьняка ведаем амаль 31 год - ён з'явіўся падчас мутнай гарбачоўскай перабудовы СССР, якая скончылася развалам Саюзу Непарушнага. І як мы памятаем па вядомаму артыкулу Зянона Станіслававіча "О русском империализме и его опасности", который он написал на русском языке, аўтар не очань любіў Краіну Саветаў.

Пра спадарыню Алексіевіч даведаліся падчас мутнай майданнай перабудовы нашай суседкі Ўкраіны, калі Захад прысудзіў спадарыні Нобелеўскую прэмію ў галіне літаратуры. Нагадаю яна народжана вна Ўкраіне і пражывае ў Беларусі. Такім чынам Захад так бы мовіць даў прэмію Неньцы і Сінявокай.

Зразумела выпадкова не толькі згаданае ўзгадванне UA і BY, а і тое, што Святлана Аляксандраўна творит на русском языке, і не очань любіць Краіну Саветаў.

Адрозненні толькі ў тым, што першы адраджэнец беларускай нацыі пасля пяці гадоў пустога стаяння ля мікрафонаў Вярхоўнага Савету, так бы мовіць у западне ўлады камуністаў, куды ён добраахвотна трапіў дэпутатам марнаваць час адраджэння нацыі, збег на Захад ад нацыі, а сп Алексіевіч жыве ў Мінску. Ёсць і яшчэ адрозненні.

Напрыклад сп Пазьняк няшмат распавядае ў СМІ пра жыццё-быццё на Захадзе, хаця жыве тамака 23 гады з гакам. Сп Алексіевіч нядаўна была ў ЗША ў Нью Ёрку, дзе шаснаццаць гадоў жыву я, грамадзянін РБ, і на маё здзіўленне літаратар на Брадвэі ўбачыла... што кожны тутэйшы асоба / личноcть.

Светлана Алексиевич: «Вчера я шла по Бродвею – и видно, что каждый – личность. А идешь по Минску, Москве – ты видишь, что идет народное тело.»

(Gramota.RU: Личность - человек с ярко выраженной индивидуальностью, замечательный во всех отношениях.)

Дазволю сабе выказаць думку, што сп Алексіевіч убачыла шмат свабодных людзей. Ну і гэтак далей, бо не хочацца цалкам цытаваць яе выказванне, якое абляцела магчыма ўсе СМІ, і не мінула амерыканскую Беларускую службу радыё Свабода.

Дык вось свабодных людзей тутака ў Амерыцы, за некалькі хвілін знаходжання ў Нью Ёрку, Святлана Аляксандраўна ўбачыла, а тое, што ніхто і ніколі не адмяняў тутэйшага рабства яна не ўгледзела. Бывае. Не толькі з Вялікім Пазьняком бывае прыход адпаведнай думкі, маўляў, пара бегчы ад адраджэння нацыі на Захад, а й да Нобелеўскага лаўрэата па літаратуры бывае прыходзіць думка, што трэба думкамі бегчы на Захад. Рабства яно ёсць рабства. Рабства перад грашыма. Рабства перад далярам. Иногда его называют революцией достоинства, которая недавно (2013-14) случилась вна Украине и которую поддержали госпожа Алексиевич і пан Пазьняк. 

Дык вось у ЗША Галоўны ідэолаг Містэр Даляр. Сутнасць тутэйшай дэмакратыі: "Бос заўсёды мае рацыю!" Хто такі БОС? Часам гэта гаспадар фірмы, а часам менеджэр, прызначаны гаспадаром фірмы, гаспадаром уласнасці. А астатнія дэмакратычныя грамадзяне ЗША хто, калі не з'яўляюцца ўласнікамі фірмы? Рабы. Немаёмныя Рабы. Вось так і існуюць капіталістычныя ЗША, ў аснове эканамічных зносінаў якіх прыватная ўласнасць Гаспадара і немаёмны Раб, які працуе на першага. Гэта тыя заснавальнікі заходняй дэмакратыі, якіх не ўгледзела Святлана Аляксандраўна на Манхэтанскім Брадвэі ў Нью Ёрку. Бывае. Яшчэ бывае, што стагоддзямі тут не змяняецца улада багатых = партыя багатых (нават калі яна з двух палат D і R), а немаёмныя бедныя стагоддзямі раз у чатыры гады галасаюць ЗА тое, каб перамагла партыя багатых. Тутэйшыя СМІ багатых называюць гэта дэмакратыяй. Бывае. З-за пакланенне Захаду і не такое бывае. Напрыклад згаданая революция достоинства пагубіла шмат тысяч жыццяў жыхароў Украіны, адняла ў Ненькі тэрыторыі, змяла эканоміку і разбурыла ўкраінскую дзяржаву.

А можа Зянон Станіслававіч хацеў добрага для Беларусі і яе народу ў часы так званага адраджэння, а людзі не ўрубіліся ў тэму? Можа. Хаця ўсё добрае апісана ім ў згаданым артыкуле шчэ ў пачатку 1994 ці выказана ў іншых публікацыях, а менавіта па сутнасці наступнае: разбурыць сістэму кіравання на Беларусі, адвярнуцца ад Расеі і прымусіць беларусаў карыстацца мовай пад бел-чырвона-белым паліцайскім сцягам. Нагадаю, што беларускія паліцаі прыслугоўвалі нацыстам (1941-44) і сумарна з сталіншчынай (1937-41) і нацызмам (1941-44) знішчылі траціну беларускага народа. А ўзняў над Беларусьсю паліцайскі сцяг Зянон Пазьняк. На Дзяды-1988. Дый як тады ж апынулася не мова была галоўная для адраджэнцаў, а тарашкевіца, на якой з намі вось ужо амаль 70 гадоў размаўляе амерыканская Беларуская служба радыё Свабода, якая, зразумела, працуе на карысць палітыкі амерыканскага ўраду і ніколі не працавала на карысць палітыкі ўраду БССР / РБ. Дый яна таксама за паліцайскі сцяг. Зразумела выпадкова.

Дык што было б, калі б мы ў 1994 пайшлі бел-чырвона-белым шляхам Зянона Пазьняка? Нічога асаблівага: адвярнуўшыся ад РФ, ад эканомікі якой на 80% залежыла тады эканоміка РБ, мы пагубілі б не толькі сваю эканоміку, але незалежнасць толькі што народжанай дзяржавы. Адвярнуўшыся ад Расеі мы трапілі б у абдымкі Польшчы (НАТА) і такім чынам далі б ёй падставу вярнуць сённяшнія заходнія беларускія землі, якія ў 1939 нам дараваў Сталін, калі забраў іх у Польшчы. Пераходам на тарашкевіцу мы назаўсёды дабілі б сваю постсавецкую эканоміку, якая, так склалася за амаль сто савецкіх гадоў, трымалася і трымаецца на русском языке.

Дык ад Лукашэнкі ў 1996 збег за бугор Пазьняк? Не. Ад свайго народа, які не падтрымаў яго шкодніцкага палітыканства. Дык Свабода ж падтрымлівае яго і яго паплечнікаў. Так. Дык я ж сказаў вышэй: амерыканская Беларуская служба радыё Свабода працавала і працуе не на карысць палітыкі Ўраду Беларусі.

А Святлана Аляксандраўна на чыю карысць змагаецца пасля атрымання ад Захаду Нобелеўскай прэміі? Ня ведаю. Але чуў, што ёй не падабаецца існая беларуская дэмакратыя. То бок не падабаецца адсутнасць свабодных беларускіх людзей а-ля тых свабодных амерыканцаў, якіх яна бачыла на Брадвэі. Ў чым адрозненне тутэйшых ад брадвэйшых? Нашы сто гадоў ня ведаюць што такое прыватная ўласнасць, што такое адносіны Гаспадара і Раба, Пана і Халопа. А трэба каб даведаліся? Няўжо ёсць патрэба ў тым, каб з дапамогай амерыканскай Свабоды, Пазьняка, і інтэлектуальнага клюбу Алексіевіч у рэшце-рэшт тутэйшыя знеслі рэжым Лукашэнкі і... ўздыхнулі затым вольна ды свабодна, як дыхаюць дзвесце гадоў з гакам тыя амерыканскія рабы на Брадвэі, або як украінцы на майдане пасля революции достоинства? То бок дзяржаўная ўласнасць і ўвогуле палітыка Лукашэнкі пакуль што берагуць беларусаў і беларусак ад заходняга ідэалагічнага шчасця а-ля амерыканская свабода, ідэалагічных адраджэнскіх задумак Пазьняка і ідэалагічных намаганняў інтэлектуальнага клюбу Алексіевіч.

Хлопчык, які выказаў палітылагічнае адкрыццё аб непатрэбнасці ідэалогій, па вялікаму рахунку мае рацыю. Толькі адно маленькае АЛЕ заўважу да яго выступу ў клюбе: беларускаму бізнесу не трэба сунуць нос у палітыку. Вось і ўся ідэалогія тутэйшага бізнесу на сёння і заўтра.

А завяршу свой опус словамі, якія сто разоў пісаў у інтэрнэце, ў тым ліку на форуме амерыканскай Свабоды:

Я табе кажу, Народзе, што тагды толькі зажывеш шчасліва, калі над табою ніякага iдэалагiчнага дыктату не будзе.

P.S. Словы «Інтэлектуальны клюб» спісаны мной з ЮТуб старонкі згаданага радыё Свабода. Менавіта як КЛЮБ пішацца на тарашкевіцы беларускае слова КЛУБ.