20 кастрычніка 2019 на фэйсбук старонцы Новага Часу з'явілася спасылка на артыкул Кацярыны Шуст «Ляцець у IT ці вылецець у трубу?» Я пакінуў каментар, які пракаментаваў беларус і мы з ім паразмаўлялі...
Anatol Starkou: «Чыста канкрэтна бел-чырвона-белы артыкул. Кшталту таго ліста з зоны, кшталту пляўка Пульшы ў бок суродзічаў-беларусаў з БРСМ, не кажучы ўжо аб пустамельстве тутэйшага гуру ва ўсім Нікалюка.
Кацярына Шуст: «Я хацела б жыць у краiне, дзе такой дылемы не паўставала б: нi ў настаўнiкаў, нi ў лекараў, нi ў мастакоў, нi ў супрацоўнiкаў музеяў, нi ў артыстаў, нi ў журналiстаў, нi ў таленавiтых кухараў цi нават бухгалтараў.»
Ну дык давай дзяўчынка сюды да мяне ў Штаты! (1) Тут не ныюць па бел-чырвона-беламу. (2) Краіна ЗША крыху паболей за Беларусь памерамі і рэсурсамі. (3) Тут НІКОЛІ не было РЭВАЛЮЦЫЙ - разбурэнняў, а ў вас толькі адзін Новы Час 365 дзён у годзе да іх падштурхоўвае грамадства ў кожным б-ч-б артыкуле. (4) Да таго ж вы тутэйшыя змагары ў сваіх б-ч-б СМІ штодзень крыеце Расею і тым самым паварачваеце РБ ад РФ, а ў Расеі рэсурсаў немерено, военная мощь. Ці вы пасля разрыву адносін з РФ жадаеце пагубіць нашу эканоміку і аддаць нашы заходнія землі АМАЛЬ ПАЛОВУ БЕЛАРУСІ Польшчы (НАТА)? Не? Дык чаго вы друкуецеся ў анты беларускім выданні Новы Час, спадарыня?
Кацярына Шуст: «Я хацела б жыць у краiне, дзе такой дылемы не паўставала б...»
А сцяжок які хацела б бачыць над Домам ураду? Паліцайскі бел-чырвона-белы? Дык не ўсе ж за гэты сцяг. А мовачку якую хацела б чуць ад герояў артыкула Евачкі і Стэфачкі? Амерыканска-свабодаўскую тарашкевіцу? Дык адзінкі ведаюць яе. Да и русский язык это язык белорусской экономики, а беларуская мова для душы беларускай. Ці вы спадарыня за моўную рэвалюцыю і разбурэнне нашай эканомікі, дакументацыя якой СТО ЛЕТ на русском языке? У вас які партыйны стаж змагаркі Маладога Фронту? Бо былі б вы далекая ад МФ хацелкамі-правакацыямі ў артыкуле не страдалі б, і ўвогуле вас на НЧ не было б з такім артыкулам.
Моск моего поколения сорок-пятьдесят лет назад был загажен западными голосами, как сегодня загаживают бел-чырвона-белые СМИ моск вашего поколения. В результате мое поколение, желавшее независимости РБ от СССР, развалило Совок и тем самым НАВЕКИ сделало НИЩИМ БЕЛОРУССКОЕ ГОСУДАРСТВО, то есть вас граждан РБ. Потому что НИКОГДА Беларусь не приблизится к ресурсным возможностям Союза Нерушимого. Остается два варианта: (1) вхождение РБ в состав РФ; (2) заткнуться и, понимая то, что своей независимостью мы обречены быть нищими, пытаться выжить в "незалежных" условиях. Но прежде надо уничтожить бел-чырвона-белую идеологию ненависти к белорусам, уничтожив ее продажные пропагандистские СМИ. Сутнасць гэтай ідэалогіі: прымусіць беларусаў карыстацца тарашкевіцай пад бел-чырвона-белым сцягам паліцаяў.
В советское время рабочий человек получал больше, чем инженер. Сегодня айтишники вырвались вперед. Завидно? Устройте революцию или майдан-разрушений, введите институт частной собственности, как подталкивают вас бел-чырвона-белыя СМИ. Разделитесь на Господ собственности и неимущих Рабов, и познаете жизнь в США, не выезжая из РБ. Но потому, что ничего НЕ ПОНИМАЕТЕ в ПОЛИТИКЕ ПАРТИИ и ПРАВИТЕЛЬСТВА, помалкивайте, пока вы все до одного тутэйшыя па вялікаму рахунку роўныя - не бедныя і не багатыя - во времена Лукашенко и государственной собственности.
P.S. Тое што напішу ніжэй не жадаў пісаць у вялікім каменце. Але вось думаў-думаў і рашыў выказацца. Справа была прыблізна ў 1972. Я скончыў (у 1971) мінскі тэхнікум МАМТ і працаваў тэхнікам-канструктарам у СКБ-3. Плацілі спачатку 70 рублей, а потым 90. Зарплата уборшчыцы была прыблізна такая ж. Нейкая сямейная падзея. Сядзім за сталом за чаркай чаю. Ў перапынку размаўляем з дзязькам Сярожай. Насамрэч ён мне не дзядзька, але я так яго зваў, бо яго жонка была маёй маці хроснай і адначасова сястрой маёй маці. Ён будаўнік і атрымліваў вельмі добрыя грошы пад 200 рублей, якія ў маёй мазге тады не ўкладваліся. Ён: "Пасля тэхнікуму маеш 90? Паступіў у БПІ?" - "Так." - "У нас сталы інжынер атрымлівае максімум 160." У дзядькі Сярожы былі дзве дачкі - мае дваюрадныя сёстры, была двухпакаёвая кватэра хрушчоўка на Камвольным. Я пасля Арміі крыху пашавяліўся і ў 1983 у мяне была спачатку двухпакаёвая хрушчоўка (зблізку ад Даўгаброцкай), а затым трохпакаёвая ва Ўруччы-2 і двух тамака ж. У яго заставалася тая ж хрушчоўка. Заробак мой быў таксама як мае быць. Сёння ні маёй маці, ні маёй хроснай, ні дзядькі Сярожы няма. Але гісторыя гэта ў памяці засталася. Пра артыкул Кацярыны Шуст і пра мяне вы таксама забудзеце. А вось завісць застанецца. Гэта наша, чалавечае чуйство.»
Імярэк: «кажучы пра тое як добра было у СССР ці разумееце вы што гэтага ўжо ніколі не павернуць? Таму што тады быў іншы час. У самой РФ ніхто і ня хоча аднаўляць СССР такім які ён быў - гэта бачна не па словах а па справах. Прыйдзецца ж дзяліцца. На Крым і той «денег нет». Тое што сёння хоча РФ ад Беларусі - гэта быць сапраўды буфернай дзяржавай: бяспраўным сатэлітам, каб нічога не даваць, а толькі браць, пакуль ёсць што. Яны хочуць бачыць у складзе РФ ня Беларусь, а некалькі прыбытковых заводаў, калійнае радовішча. Ну і некалькі ваенных баз паставіць, каб у выніку вайны не на сваёй тэрыторыі разбураць. Усе гэтыя калгасы і ўбытачныя заводы, пенсіянеры застануцца ў Беларусі. Братэрскі народ? - кіньце, з абодвух бакоў пры ўладзе цынічныя меркантыльныя людзі. Калі ўжо з'ехалі, і даўно, дык пакіньце ваш жыццёвы досвед пры сабе: ён састарэў і ўжо нерэлевантны ні для месца ні для часу»
Anatol Starkou: «Я не казаў, што ў СССР было добра. Ўважліва яшчэ раз прачытай мой тэкст. Я казаў, што пабочны эфект развала СССР для Беларусі стала яе галеча / нищета, о чем я и такие же грамотные 25-летние (в середине 70-х) НЕ ДУМАЛИ. Не приписывай мне то, что я не говорил. Згодзен, што СССР ужо ніколі не будзе. Нажаль. Нідзе не хочуць аднаўляць СССР - ні ў РФ, ні ў РБ. Чаму? Таму што няма ЛІДАРА = АНТЫ ГАРБАЧОВА = чалавека, які мог бы гэта пачаць і завершыць справу станаўлення СССР-2. Навошта СССР-2? Толькі для таго, каб вярнуць савецки даўжок Захаду. Пра Крым не хачу каментаваць - прапагандысцкі пустое ты напісаў. Крым расейскі і кропка. «Тое што сёння хоча РФ ад Беларусі - гэта быць сапраўды буфернай дзяржавай...» Гэта ШТО ЯШЧЭ ЗА БУФЕР ТАКІ, калі які небудзь іскандэр ці яшчэ што-ніць падобнае можа за некалькі хвілін з Смаленска апынуцца ў Варшаве? Навошта ты мне гэтую бел-чырвона-белую прапагандысцкую муць падсоўваеш? Зямля лішняй не бывае. Вось і ўвесь расклад. А пра нас я напісаў вышэй і раней шмат дзе пісаў: мы маленькая постсаўковая краіна, якая не мае ні людзскіх ні прыродных рэсурсаў і таму сваёй незалежнасцю обречены быть нищей. «Яны хочуць бачыць у складзе РФ ня Беларусь, а некалькі прыбытковых заводаў, калійнае радовішча.» Дык не толькі яны, а і іншыя. Лукашэнка расказваў (здаецца Ганне Канапацкай у гэтым гаду ў сераду), што звярталіся пакупнікі з усяго свету. Ён назваў кошт і яны праваліліся ў каналізацыю. Таму я вам сто разоў казаў, што дзяржаўная ўласнаць беражэ нашу эканамічную незалежнасць. «Ну і некалькі ваенных баз паставіць, каб у выніку вайны не на сваёй тэрыторыі разбураць.» Пра гэта я сказаў вышэй - НЯМА ТАКОЙ НЕАБХОДНАСЦІ, бо ракеты РФ даляцяць куды трэба і адкуль трэба. Неабавязкова з тэрыторыі РФ. «Усе гэтыя калгасы і ўбытачныя заводы, пенсіянеры застануцца ў Беларусі.» Не зразумеў. Растлумач. «Братэрскі народ? - кіньце, з абодвух бакоў пры ўладзе цынічныя меркантыльныя людзі.» Я і пра братэрскі народ казаў? Дзе? «Калі ўжо з'ехалі, і даўно, дык пакіньце ваш жыццёвы досвед пры сабе: ён састарэў і ўжо нерэлевантны ні для месца ні для часу.» Гляджу ты з краіны Саветаў. Пакінь свае саветы жонцы. А я ў Штатах и з Штатаў бачу і разумею тое, што вам тамтэйшым на Бацькаўшчыне не відаць. Таму часам кажу, і таму мяне бел-чырвона-белая пасрэднасць блакуе, а не друкуе.»
Anatol Starkou: «Сейчас отрывок из моего коммента ИНСТРУКЦИЯ к ИНСТРУКЦИИ, который в 2015 написал на форуме Кукушки к статье ЗНАМЕНИТЕЙШЕГО БЕЛОРУССКОГО УЧЕНОГО (что-то вроде тутэйшага на НЧ кандыдата б-ч-б навук) Виктора Мартиновича «Беларусь: инструкция по эксплуатации». Вот мой текст:
«В.М.: "Чтобы выживать в условиях постоянной вины перед государством, в народе возникла концепция «как бы занятости».»
Как я понимаю это самое социалистическое (социально ориентированное) или самое мудрое, что изобрела нынешняя власть, чтобы граждане имели работу и заработок.
Мне трудно вспомнить в деталях на лету случай 2000 или 2001 года в Кобрине, где я был в командировке. Там спецы рассказали, что данное местное предприятие готова была приобрести какая-то шведская фирма, за такую-то сумму при условии, что останутся работать около 30% работников (цифру точно не помню), но власть поставила встречное условие - 100% работают, и шведы ушли с рынка.
Люди продолжали в неделю три дня работать, а остальное время проводили в Польше - возили туда-сюда что-то и торговали этим, докидывая к своему трехдневному государственному заработку. (Извините за много букаф - я же ученому это объясняю, а не вам.)»
Так вот отличие нынешней власти от тебя и Сергея Пульшы в том, что для нее МЫ все белорусский народ, а у вас есть пенсионеры, которые не удерут из РБ и есть убыточные предприятия, которые… Что с ними делать, товарищ профессор? А ведь именно эта проблема - развал экономических связей и тем самым частичное уничтожение экономики - стали следствием развала СССР, гибель которого я желал в середине 70-х. Что не ясного в том, что выше я написал МЫ СВОЕЙ НЕЗАВИСИМОСТЬЮ ОБРЕЧЕНЫ БЫТЬ НИЩИМИ и могли быть сильной республикой только в составе мощного СССР, как любой маленький штат в составе США.
Імярэк: «Вы за краіну хварэеце ці за дабрабыт кожнага? Мабыць як дзяржава СССР і быў мацней, але жылося ў ім горш. Паглядзіце на сябе: Дачка з'ехала, вы з'ехалі і мяркую няблага вам там. І з чаго вы рашылі, што каб ён не распаўся то было б лепш? Эканамічнае пекла пачалося калі ўсе эканамічныя сувязі былі ўпарадку, год за дзесяць да развалу. Гэта гаданні. Параўноўвайце тое што было з тым што ёсць а не «магло б адбыцца».
Anatol Starkou: «Пра сябе я тут расказваў. Хопіць. Дык ты нават не зразумеў, што я нешта ўбачыў у Штатах тое, што да мяне ніхто не бачыў. Мо таму на тым сёлятнім паседжані ў пачатку сакавіка Лукашэнка ў размове з эканамістам Яраславам Раманчуком працытаваў кавалачак майго паслання да яго: «Не ўводзьце інстытут прыватнай уласнасці.»
«Мабыць як дзяржава СССР і быў мацней, але жылося ў ім горш.»
Горш чым амерыканцам у часы Вялікай Дэпрэсіі 1929-41? Ці ў часы рабства ў ЗША, аб чым казаў оскараносны фільм «Миссисипи в огне» (1988) аб падзеях у Штатах у 1964? А ў СССР падобнае рабства было для калгаснікаў, якія былі прывязаны да зямлі і былі без пашпартоў. ГУЛАГ быў і шарашкі - гэта тое ж рабства. Ці горш было ў часы схожыя з нашымі савецкімі падзеямі у 60-х, калі ўлада растраляла рабочых у Новочеркасске, а расейцы потым у 2012 стварылі фільм «Однажды в Ростове», а амерыканцы фільм «Детройт» (2017) о таких же расстрельных событиях в США в 1967? А сегодня в Америке РАЙ? Ты здесь был? Здесь я 17 лет и здесь действительно рай. Потому что из каждого утюга слышно, а на каждом столбе висит надпись: «Америка лучшая!» А что пишет каждый день анти белорусский младофронтовский листок НЧ? На днях, а то и раньше, и года не пройдет, НАСТУПИТ КОНЕЦ СВЕТА в БЕЛАРУСИ. Вот так и в СССР писали и говорили нам западные голоса. А заниматься СССР никто не хотел. Потому он рухнул. А США выдержали Великую Депрессию и демократическое рабство. А вы па сваёй волі пасля набыцця незалежнасці ў бел-чырвона-белае ідэалагічнае рабства ўляпаліся, а вызваляцца ад яго не думаеце.»
Імярэк: «Ясна. Прабачце, калі ў чым пакрыўдзіў, шчыра кажучы, не хацеў абразіць чалавека значна старэйшага за сябе. Тое што я сказаў наконт вашага досведу, гэта эмацыйная рэакцыя на вашыя на мой погляд абражальныя ды нават небяспечныя парады што нам тут рабіць. Зрабіць тое што вы кажаце ў жыцці - вы першы збяжыце з таго месца.»
Anatol Starkou: «З якога месца? З Штатаў? Ой, мой паважаны суразмоўца, хіба ж я ведаў КУДЫ Я З'ЯЗДЖАЮ з Мінску ў студзені 2003? Я ехаў дапамагчы дачцэ уладкавацца ў Штатах. А потым панеслася, завярцелася. Тут і хвароба жонкі на рак ды яе смерць, тут і нараджэння маіх двух унукаў-амерыканцаў. Гэта каротка. Я застаюся грамадзянінам Рэспублікі Беларусь, застаюся савецкім чалавекам. Я не магу з'ехаць з Штатаў, бо не пакіну сваё адзінае дзіцё дачку і не кіну сваіх унукаў-амерыканцаў. Я пераездам у Штаты загнаў сябе ў вугал, з якога няма выйсця. Я застаюся тут. Бо мой выбар сям'я. Я ў 1973 у Савецкай Арміі даў прысягу на вернасць Савецкаму Ўраду і гэтай прысяге буду верны да канца маіх дзён. Я не даваў ніякай прысягі Беларусі І НЕ ДАМ НІКОЛІ, бо я беларус і гэта ёсць мая прысяга Айчыне. Бегчы мне ад Айчыны няма куды.»
Оценили 0 человек
0 кармы