ЯК НАМ РЭАРГАНІЗАВАЦЬ ЛУКАШЫЗМ. Частка III. ПАМЫЛКІ ВАШАЙ РЭВАЛЮЦЫІ або СПАДАРЫНЯ ЭВАЛЮЦЫЯ

Мікалай Статкевіч: "Дыктатары вучацца адзін у аднаго..." (Радыё СВАБОДА. 12 чэрвень 2017, 16:23)

Угу. А дзе знаходзіцца ў гэты час народ? Пераабуваецца з адной праведнай рэлігіі-ідэалогіі ў іншую. Апазіцыйную ўладзе ці не - не мае значэння.

Святлана Алексіевіч: "У 90-я гады мы былі рамантыкамі, думалі — камуністы заўтра сыдуць і пачнецца іншае жыццё. Але такі рамантызм аказаўся амаль злачынствам, нам давялося за яго расплачвацца." (Наша Ніва. 09.06.2017 / 16:33)

Рамантызм..."Умонастроение, проникнутое идеализацией действительности, мечтательной созерцательностью." (Сайт Грамота.RU)

Значит перестройка (читай - очередная революция), начатая коммунистом Михаилом Горбачевым, это умонастроение, проникнутое мечтательной созерцательностью... Он и взаправду получил Нобелевскую премию за мечтательность.

Коммунисты уйдут... Куда? На Запад в Бруклин или Варшаву? на Марс? и это после 70 лет с гаком правления хозяйством и государством Республики Беларусь?

Ради чего они, государственные люди, дважды провозгласившие свое государство 1 января 1919 и 27 июля 1990г.г., должны были оставить власть, бросить свой белорусский народ в пучину бардака и безвластия? Ради чего? Ради Нобелевской премии? Но всем им - нашей бывшей белорусской номенклатуре, как мы когда-то называли их, парт-гос-хозяйственников - членов КПБ, находящихся поныне при власти, Нобелевский комитет премию за развал Беларуси или развал белорусского государства врядли дал бы!

Так вот они - наши коммунисты - потому не оставили власть в своей стране, что они государственные люди. Патрыёты. Сапраўдныя беларускія патрыёты.

Цяжка, відаць, сказанае мной зразумець зараз, пасля 23 год чытання ў незалежных СМІ слова ШОС, якое не сыходзіла з старонак форумаў свабодных беларускіх СМІ, якое датычылася, праўда, аднаго чалавека - саратніка-камуністаў, хаця пры ўладзе была і ёсць былая КПБ, якая перадаверыла яму ўладу.

Цяжка і надрукаваць сказанае мной вышэй... Праўда?

Святлана Алексіевіч: "...камуністы заўтра сыдуць і пачнецца іншае жыццё..." 

Так. Іншае. Бардак і безуладдзе будзе называцца.

Святлана Алексіевіч: "...нам давялося за яго расплачвацца".

І нам, і Нобелеўскаму камітэту.

Зараз аб дэмакратыі і свабодзе.

(1) В демократии США, например, партий много, а на высшую должность или демократа большинство народа выберет, или республиканца. И ни разу коммунист не проскочит. Почему? Потому что здесь демократия, а не диктатура. К тому же после тех выборов меняется не власть, а некоторые фамилии при ней.

Отличается ли такая демократия чем-нибудь от нашей существующей белорусской демократии, в которой также десятилетиями побеждает представитель ОДНОЙ и той же партии власти - бывшей компартии Беларуси, а не какой-либо бело-красно-белый змагар-оппозиционер? Ничем. То есть у них две партии одной и той же власти, а у нас на одну партию при власти меньше. Так неужели из-за этой единички бросаться сегодня в Европу (ЕС / NATO), как в омут, чтобы западные демократы швырнули с барского стола смачную кость в виде Нобелевской премии или позволили нам независимым прибить на нашем заборе табличку «Белорусская демократия»?

(2) Прошло 25 лет после краха СССР - не демократического некогда по мнению демократических США. А за 30 лет до его кончины в начале 60-х годов ХХ века в нью йоркском городском автобусе черные граждане могли находиться только в задней части этого общественного демократического транспорта.

Недавно в Нью-Йорке была наш Нобелевский лауреат и увидела там свободных людей на Бродвеи. Могли ли в этом году те граждане "из задней части нью йоркского автобуса", спустя полвека, свободно гулять по Бродвею на Манхэттене? Возможно. Я же не знаю кто из них Хозяин, а кто Раб в здешней американской системе экономических отношений Собственника и Нищего / Неимущего. Но слышал, что сегодня в некоторые итальянские районы Бруклина черные гулять не придут, а если зайдут, то быстро оттуда сбегут. Такие местные ценности, права человека, такая местная демократия и свобода.

Я не пропагандист. Вышеприведенное написал для того, чтобы вы учились думать о том, что не все то золото, что блестит на Западе. Да и то, что вы прочитали о Бродвее и черных гражданах США - всего лишь отрывок, а целое повествование многословное.

Но суть я передал верно: не смотря на то, что недавно в США президентом стал черный американец, властвовал в течение восьми лет, свободы там нет. И демократии тоже. До кучи. Хотя означенные понятия здесь на Диком Западе называются свобода и демократия. Как корабль назовешь...

Ведаеце, што агульнага ў Злучаных Штатах Амерыкі, дзе я, і, скажам, Вялікай Брытаніі ці Нямеччыне, якія непадалёку ад вас? Дэкляруецца, што дэмакратыя - гэта калі большасць вырашыла, маўляў, НЯХАЙ БУДЗЕ ТАК!

То бок няхай будзе шмат небагатых тутэйшых людзей і няшмат багатых.

А ведаеце як у 1994-м вырашыла большасць беларусаў на Беларусі? Няхай Аляксандр застанецца пры нас, а Зянон няхай едзе ў Бруклін ды піша там 20 год з гакам Пераможныя Канцэпцыі ды Праграмы.

Вось, спадарства, чым адрозніваюцца і што агульнага ў дэмакратыях Дзікага Захаду і Беларусі, дзе існуюць такія паняцці як "галоўнае - большасць" і народ, ды ўлада.

Кажуць шмат стагоддзяў таму на Захадзе з’явіліся багатыя (Гаспадары / Хояева / Собственники) і бедныя людзі (Рабы / Нищие / Неимущие), якія працавалі на першых. То есть частная собственность и нищий / неимущий. І тады ж, кажуць, на тым Захадзе тамтэйшыя людзі вырашылі, што меньшасць будзе багатай, а большасць беднай.

Гэта эпахальнае рашэнне яны назвалі дэмакратыяй, ды тады ж прыбілі там-сям шыльды «Дэмакратыя» і заходнія СМІ данеслі гэтае прапагандысцкае слова непасрэдна да розуму і сумлення заходніх грамадзян. Так і сталася, на Захадзе дэмакратыя.

Крыху пазней, кажуць, міма тых шыльд праходзілі нашы еўрапейцы Лебядзь, Рак і Шчупак, якія на адным квадратным еўрапейскім кілОметры і араць побач не стануць, але цягнулі і цягнуць нас беларусаў у Еўропу, і нашы спыталі тамтэйшых з Дзікага Захаду: "Калі ў вас дэмакратыя, то што ў нас на Беларусі?", - і тыя ў адзін голас адказалі: "Ў вас апошняя дыктатура Еўропы!".

Так і сталася, з тых часоў з дапамогай нашых незалежных не прадажных дэмакратычных СМІ, маўляў, у нас рэжым, дыктатура, таталітарызм, нічога каштоўнага, а на Захадзе ўсё ціп-топ. Бо там гранты, там друкуюць, калі крыеш сваю Бацькаўшчыну, там прэміі (нават Нобелеўская), там дэмакратыя і г.д., і т.п.

Там, спадар Статкевіч, на тым Дзікім Захадзе ўладкаваліся нязменнымі эканамічныя адносіны Гаспадара і Раба (Хозяина и Нищего / Неимущего), і адпаведны тым адносінам менталітэт.

Дапусцім вы зрыніце сп. Аляксандра Лукашэнку. А што далей? Каму фабрыкі, заводы, газеты і параходы, ды беларуская зямліца? Ленінскім апазіцыйным кухаркам? У нас жа ў эканоміцы "ўсё вакол калгаснае - ўсё вакол маё" і адпаведны "калгасны" менталітэт у грамадстве.

Михаил Хазин: "Уже практически всем ясно, что та модель развития (ее можно назвать моделью «вашингтонского консенсуса» в интерпретации Гайдара-Чубайса), которая реализуется у нас последние 25 лет, зашла в тупик. Она уже не может дать экономического роста, и ее продолжение означает неизбежную в скором времени внутриэлитную войну, по итогам которой никто из этой элиты не может себе гарантировать безопасность. И, значит, нужно либо менять радикально модель, либо серьезно ее реформировать.

Но беда в том, что за эти 25 лет сменилось поколение, сформировалась устойчивая государственная элита. В рамках этой модели подготовлены учебные заведения, подготовлены люди. То есть возник устойчивый социальный слой, жестко привязанный к этой модели. И в результате ее изменения неизбежна элитная революция, радикальная смена значительной части правящей элиты. Независимо от того, будет ли поставлена такая задача впрямую или нет, смена модели развития таких изменений потребует!"

(Михаил Хазин. Кризис позднего возраста: Путин попал в такой тупик, с каким еще не сталкивался. 6 июня 2017г. Сайт Публицист. RU)

Вы жадаеце рэвалюцыі на Беларусі, сп.Статкевіч? Дзеля чаго нашаму народу патрэбна ваша рэвалюцыя? Каб празрэць праз 25 год і заўважыць яе памылкі? А эвалюцыя не падыйдзе? Ці вам усё ж патрэбна рэвалюцыя тут і зараз, як тым адраджэнцам 1988-94г.г., якія беглі з пераднаціскным тарашкевіцкім "я" наперадзе паравоза беларускай гісторыі, які цягнуў беларускую эвалюцыю і беларускасць разам з ёй?

Дыктатары вучацца адзін у аднаго, апазіцыйныя лідары ўсё ведаюць лепей за дыктатараў, і таму народ вучыцца на памылках апазіцыянераў. Пачынаючы з 25 кастрычніка 1917г. падчас Вялікай Кастрычніцкай Сацыялістычнай Рэвалюцыі, якая адмяніла прыватную ўласнасць, і пасля гарбачоўскай перабудовы 1985-91г.г., якая фактычна яе вяртае взад.

Вучыцца, вучыцца і яшчэ раз вучыцца нашаму народу, калі не супакоіць рэвалюцыянераў-апазіцыянераў, як іх некалі супакоіў Дзікі Захад, які ў сваё быццё, акрамя згаданых Гаспадара і Раба, ўвёў ва ўжытак дэмакратыю а-ля "Бос заўсёды мае рацыю!", і ўсё гэта разам зацвердзіў Галоўны Ідэолаг ЗША Містэр Даляр.

Таму там на Дзікім Захадзе без рэвалюцыйных пераменаў. Ціха і спакойна ў заходняй Дзікай Хаце. Спакойна ад рэвалюцый, бо ўсімі справамі займаюцца Містэр Даляр і спадарыня Эвалюцыя.

(Працяг у IV частцы.)