О бедной корове замолвлю я слово

26 марта 2019 белорусское Общенациональное телевидение (ОНТ) на своем сайте опубликовало ролик и статью «Жёсткие кадровые решения Лукашенко в Могилёвской области. Что стало последней каплей и кто лишился должностей?». Приведу цитату: «Александр Лукашенко, Президент Беларуси: «Нет, эта корова еле живая… Ты же видишь, как она двигается. Зачем вы меня сюда привезли? Чтобы я сейчас службе безопасности поручил одеть вам сейчас наручники? Если человек не понимает, что это Освенцим, а вы его ставите руководителем холдинга… Я вас вообще не понимаю! Он считает, что это нормально! В чём он разберётся? Здесь должно быть сухо, чисто ежеминутно и ежечасно. Они же гадят друг на друга, стоят одна на одной. Здесь должен стоять человек и постоянно чистить. А вы меня убеждаете, что это нормально. Ты посмотри на эту скотину: на шерсти закорело всё!»

Затем все прогрессивное человечество стало обсуждать лепешки белорусских коров.

3 красавіка 2019  беларускае ЕўрарадыёFM надрукавала на фэйсбук старонцы артыкул "Міністр інфармацыі і нахабная белрагуля", ў пачатку якога сказана:

"2 красавіка чарговы нумар "БелГазеты" чамусьці не даехаў да кіёскаў "Белсаюздруку". Да вечара мы даведаліся, што прычына ў Мінінфарме, які рэкамендаваў абмежаваць распаўсюджванне штотыднёвіка. Пра газету выказаўся міністр інфармацыі Аляксандр Карлюкевіч:

"З'яўляецца недапушчальным, калі асобныя СМІ ці інтэрнэт-рэсурсы, наўмысна гіпербалізуючы крытычныя пасылы, скочваюцца ў адкрытую пошласць і хамства. Падобная з'ява, на жаль, становіцца сістэмнай для “БелГазеты”".

"Крытычныя пасылы" — гэта, трэба меркаваць, словы Аляксандра Лукашэнкі пра (цытата) "абасраных кароў" на шклоўскай ферме, пасля якіх паляцелі галовы чыноўнікаў. Галовы, трэба сказаць, паляцелі недалёка, але калонка не пра гэта. А "гіпербалізуючы", "адкрытая пошласць" і "хамства" — гэта тое, што па выніках прэзідэнцкага разносу апублікавала "БелГазета". Канец цытавання.

На фэйсбук старонцы ЕўрарадыёFM я пакінуў каментар і адбыўся невялічкі форум...

О бедной корове замолвлю я слово

Anatol Starkou: "В этой теме о коровьих лепешках бел-чырвона-белае незалежнае дэмакратычнае грамадства заўважыла толькі Лукашэнку і лепешки, но не увидело себя и реальное состояние нашего общества, и даже не задумались змагары о том, что наша власть таким образом решила показать обществу зеркало, мол, смотритесь в него ФСЕ, любуйтесь. Ну а БелГазета это примитивная газета. Она далеко не видит. У нее любая статья суть Лука-ла-ла-ла. А зараз аб артыкуле ЕўрарадыёFM.

Цікава чытаць маладых незалежных ні ад каго і ні ад чаго Глаўрэдаў. Ёcць жа такія! Таму ўсё ж маем у РБ пад крывавым рэжымам зачаткі светлага дэмакратычнага бел-чырвона-белага заўтра, калі вось як вольна пішуць рэдактары: 

"І вось тут у мяне ўзнікае пытанне: чаму чыноўнікі лепш за журналістаў ведаюць, пра што і як трэба пісаць?" Ці наўрад слова ЛЕПШ дакладнае, але чытаем далей: "Пошукі адказу прыводзяць да таго, што нашы чыноўнікі, нягледзячы на ​​тое што Савецкі саюз разваліўся 27 гадоў таму, да гэтага часу застаюцца савецкімі. Яны па інерцыі спрабуюць глушыць усе "галасы Амерыкі", якія чуюць."

А-а-а, дык вось у чым справа!

Нашы залежныя чыноўнікі не нашы чыноўнікі, а Лукашэнкі. Тыя каровы таксама не нашы, а статак Лукашэнкі. З Марсу адным словам чыноўнікі. Не мы. Мы тутэйшыя. Дый наш бел-чырвона-белы кароўнік з нашымі чыстымі бел-чырвона-белымі каровамі з краю.

Менавіта па сутнасці аб гэтым дваццаць пяць гадоў таму за пяць месяцаў да вырашальных прэзідэнцкіх выбараў-1994 пісаў не які-небудзь Глаўрэд якога-небудзь незалежнага выдання, а сам Святы Зяпон у вядомым творы о русском империализме и его опасности. Пад шум колаў адраджэння сп Сярэдзіч - тагачасны Глаўрэд Новай газеты, дзе быў надрукаваны артыкул Святога Зяпона, мяркую, ў апошнюю чаргу думаў аб свабодзе слова і наступствах публікацыі. Іосіф Паўлавіч здаецца марыў аб вялікім тыражу газеты. Бизнес. Ничего личного. Только бизнес. У выніку гэткага бізнесу тагачасныя чыноўнікі аб'ядналіся (адміністратыўны рэсурс), засталіся ва ўладзе, бо прывялі да перамогі Лукашэнку, а пасля выбараў-1994 грамадства атрымала не адраджэнне нацыі а-ля Святы Зяпон, а звычайны дэмакратычны лукашызм. Дзякуй Іосіф Сярэдзіч.

Мяркую малады незалежны Глаўрэд ЕўрарадыёFM, калі пісаў дадзены артыкул, зразумела, не думаў о круговой поруке бел-чырвона-белай СМІ мафіі, а выказваў свой незалежны погляд на кароўе лайно. Вось як свой погляд у падтрымку пакрыўджаных чыноўнікаў некалькі дзён таму выказала вядомая незалежная журналістка польскага Белсат Святлана Калінкіна на сваёй старонцы ў фэйсбук:"...не умею радоваться публичному унижению кого бы то ни было." І я пракаментаваў яе пост:

"Я таксама не радуюся знявазе і выступлю ў падтрымку кароў. Як разам са мной разумеюць усе прагрэсіўныя каровы, нельга было існай уладзе адкрыта ў пачатку XXI стагоддзя па роліку паказваць змагарам сапраўдную рэчаіснасць беларусаў. Бо шчэ не падтрыхтаваны змагары незалежнымі непрадажнымі бел-чырвона-белымі СМІ да бачання сваёй сапраўднай рэчаіснасці... ў кароўім лайне. Затое падрыхтаваны да шляху ў ЕС, дзе змагары будуць свабодна дэмакратычна вадзіць цывілізаваных еўрапейскіх кароў да цывілізаваных еўрапейскіх быкоў. Быццам нашы каровы не еўрапейскія. Быццам серуць абы дзе. Таму нашы каровы застануцца на Беларусі адны, а змагары без статку кароў пойдуць у Еўропу разам з бел-чырвона-белымі СМІ. Жыве Беларусь! Жыве вечна ў кароўім лайне."

Вас всех, незалежныя бел-чырвона-белыя, на этих коровьих лепешках умело развела опытная белорусская власть - чиновники, которые не слушают "галасы Амерыкі".

Глаўрэд: "Савецкі саюз разваліўся 27 гадоў таму".

А ці ведаюць маладыя змагары за ўсё бел-чырвона-белае, калі разваліўся БНФ? У 1992. То бок таксама 27 гадоў таму. То бок ваша палітылагічнае адкрыццё пра часы СССР насамрэч мае сінхроннае эвалюцыйнае значэнне для нашага грамадства ў цэлым, бо ваша бел-чырвона-белае новае ўжо даўно старое. Ўдумайцеся аб чым я кажу: ваша бел-чырвона-белае новае гэта мной старым карчом даўно забытае старое. Дый вы ж мне ўсё роўна на слова не паверыце аб скананні БНФ у 1992. (А я ўсё бел-чырвона-белае напамяць ведаю.) Таму раю вам зайсці на сайт Партыі БНФ і знайсці старонку ГІСТОРЫЯ ПАРТЫІ, а там знойдзіце прыблізна такі тэкст: "У 1992 БНФ быў смяротна паранены пасля адказу ВС правесці рэферендум аб пераабранні ВС." БНФ быў СМЯРОТНА ПАРАНЕНЫ ў 1992, а свидетельство о смерти БНФ было оформлено в 1999. Дык вось вы змагары з-за таго, што пазбавілі цэлае пакаленне беларусаў СВАБОДЫ СЛОВА і СВАБОДЫ ІНШАДУМСТВА на старонках сваіх бел-чырвона-белых непрадажных СМІ пазбавілі сябе магчымасці ў хуткім часе пазнаць дэмакратычную будучыню РБ або надоўга адштурхнулі прыход дэмакратыі. Ўсяго толькі з-за быццам бясспрэчнай праведнасці бел-чырвона-белай ідэі."

Імярэк_1м: "Бчб бубубу бнф бубубу бчб бубубу бнф бубубу бчб блаблабла бубубу."

Anatol Starkou: "Дзякуй за каментар. 

І так, у 1992 фактычна скончылася так званае адраджэнне, бо Беларускі Народны Фронт быў маральна смяротна паранены. Пачалося адраджэнне на Дзяды-88 ці ў 1989 у часы гарбачоўскай перабудовы падчас параду фронтаў праз год пасля стварэння літоўскага Саюдзіса і латышскага ды эстонскага Фронтаў, калі быў створаны БНФ. Такім чынам мы адраджаліся ўсяго тры ці максімум чатыры гады з 1988-89 па 1992. З гэтых трох поўных гадоў з сярэдзіны мая 1990 адраджэнцы пасунуліся ў ВС ў дэпутаты ў ЗАПАДНЮ камуністычнай улады, дзе было ў ДЗЕСЯЦЬ разоў болей дэпутатаў-камуністаў, дзе бел-чырвона-белыя ўпустую прастаялі адраджэнне ля мікрафонаў ВС, як тыя расейскія дзекабрысты ў 1825 на Сенацкай плошчы ў Санкт-Пецярбургу.

Праз два з паловай месяцы пасля пачатку змагання з камуністамі Вярхоўнага Савету 27 ліпеня 1990 бел-чырвона-белыя дэпутаты НЕ ГАЛАСАВАЛІ за Дэкларацыю аб дзяржаўным суверэнітэце БССР, то бок за векавую мару беларусаў мець сваю дзяржаву, і тым самым навекі выключылі БНФ з ліку палітычных сіл, якія абвясцілі дзяржаўны суверэнітэт нашае Бацькаўшчыны.

8 снежня 1991 Расея, подпісам прэзідэнта Ельцына пад Белавежскім пагадненнем паміж Расеяй, Беларусьсю і Ўкраінай, даравала нам незалежнасць Рэспублікі Беларусь. Ну і ў 1992 змагарамі-адраджэнцамі быў прафуканы рэферэндум аб пераабранні ВС, ня гледдячы на тое, што імі было сабрана 450тыс подпісаў за яго правядзенне, адпаведна патрабаванню закона, аб чым я сказаў раней.

Дык што ЗРАБІЛІ адраджэнцы? Швэндаліся па вуліцах ды плошчах пад бел-чырвона-белым сцягам. А яшчэ што? Нічога.

Нагадаю, што дэпутацкая меньшасць фракцыі БНФ нічога не магла зрабіць акрамя бубнення: "Бчб бубубу бнф бубубу бчб бубубу бнф бубубу бчб блаблабла бубубу". Таму камуністы прымалі ў ВС паперы, якія ім былі патрэбны, ў тым ліку Законы і Канстытуцыю. Так былая КПБ змяніла ў Канстытуцыі мінімальны ўзрост кандыдата на пасаду прэзідэнта і ў 1994 балатаваўся ды перамог на прэзідэнцкіх выбарах яе стаўленік Аляксандр Лукашэнка.

Што заставалася змагарам з фракцыі БНФ? Растапырваць бел-чырвона-белыя пальцы веером ля мікрафонаў ВС і казаць камуністам: "Бчб бубубу бнф бубубу бчб бубубу бнф бубубу бчб блаблабла бубубу." Ну і піярыцца ў ВС, пакуль 450тыс бел-чырвона-белае войска Фронту адраджалася дома, лежачы на канапе з бутэлечкай піва ў руцэ ды глядзелапа па БТ шоў-канфрантацыю паміж меньшасцю БНФ і большасцю КПБ.

Так у 1992 з-за канфрантацыйнай, а не канструктыўнай палітыкі кіраўніцтва Фронту быў прафуканы момант ісціны стварэння беларускай двухпартыйнай дэмакратыі КПБ і БНФ, а пасля пройгрышу на выбарах 1994 на так званым адраджэнні можна было смела ставіць крыж.

Але змагары напярэдадні майскага рэферэндума 1995, пасля таго як усё адраджэнскае прафукалі, ўпустую стоячы ля мікрафонаў ВС пяць гадоў, вырашылі пасядзець ля трыбуны ВС ды пагаладаць на дарожку здаецца хвіліны паўтары. Затым адзін аднаму сказалі на развітанне апошняе: "Бчб бубубу бнф бубубу бчб бубубу бнф бубубу бчб блаблабла бубубу," - і першыя двоя дэзерціраў фронтаўскага авангарду - галоўныя патрыёты беларушчыны - кінулі адраджэнне, БНФ і народ, які іх не падтрымаў у 1994 і 1995, ды ў вясну 1996 збеглі ад няславы за мяжу, каб адраджацца тамака ля мікрафонаў і касы амерыканскай Свабоды. З тых часоў адраджаюцца там.

У гэты час тутэйшыя знаходзяцца па вушы ў лукашызме - ў той дэмакратыі, якую пакінулі беларускаму народу героі адраджэння, падзяліўшы некалі адзіную чырвона-зялёную нацыю на бел-чырвона-белых і чырвона-зялёных.  І гэта таксама наступствы тае трохгадовай бел-чырвона-белай зя-пустэчы пад назвай адраджэнне. Таму змагаецца зараз наш тутэйшы люд пад бел-чырвона-белым сцягам з суродзічамі беларусамі на віртуальных форумах бел-чырвона-белых незалежных непрадажных СМІ, каб узняць бел-чырвона-белы сцяг над Домам ураду ў Мінску, з мэтай прымусіць беларусаў карыстацца тарашкевіцай і тым самым пагубіць сваю эканоміку, якая існуе ці трымаецца на рускай мове. Бо гэта прымушэнне па бел-чырвона-беламу дэмакратычнае і адначасова палітычна правільнае. А адвярнуцца ад Расеі і тым самым дабіць сваю эканоміку і як следства дзяржаву, ды здаць такім здрадніцкім крокам Польшчы (НАТА) землі Сталіна, якія ён дараваў нам у савецкую восень 1939, яшчэ лепей або мэта бел-чырвона-белай ідэі. Каб затым на астатняй частцы Беларусі вольна скакаць у полі, свінарніку ці кароўніку пад бел-чырвона-белым сцягам, і каб ад бел-чырвона-белых падскокаў не апусціліся, а падняліся цэнтнеры на кожным гектары ў полі, вага ў кожным свінарніку і надоі ў кожным чыстым бел-чырвона-белым кароўніку.

Каб вы гэта ўсё часам пісалі ды чыталі ў сваіх СМІ, змагары,то можа ўключылі б моск ды крыху падумалі. Але думаць не ваша справа. Вас думаць бел-чырвона-белыя СМІ не вучаць. Вучаць раз у год скакаць у загоне ля Опернага тэатру пад прыглядам міліцыі пад бел-чырвона-белым сцягам. Падскокі ваша фсё. Скачыце на здароўе."

Імярэк_2м: "Anatol Starkou ,мне шкада старых карчоў..."

Anatol Starkou: "Прыйдзе час і цябе пашкадуюць. Напрыклад да мяне звіліны падабраліся ва ўзросце амаль 60 гадоў. Такое яно се ля ві."