ПЛАН БЕЛ-ЧЫРВОНА-БЕЛАГА МАРШАЛА

8 августа 2018 белорусский информационно-аналитический еженедельник Белгазета опубликовал статью Александра Обуховича: "Есть ли выход из великой депрессии по-белорусски?" Мой комментарий:

ПЛАН БЕЛ-ЧЫРВОНА-БЕЛАГА МАРШАЛА

Па-беларуску, товарищ Обухович? Па-беларуску крок за крокам усё робіць улада, а автор статьи о депрессии наверное хотел спросить так: "Есть ли выход из великой депрессии по-бел-чырвона-беламу?" — или так: "Есть ли выход из великой бел-чырвона-белай депрессии нытья?" Выхода нет.

Во-первых, потому что не конструктивное оппозиционное нытьё, которое изначально еще в далеком 1994 не приняло выбор своего народа и тем самым не поддержало власть, а во-вторых потому, что все бел-чырвона-белае гэта сутнасць слова пасрэднасць. То бок пасрэднасць, адвярнуўшыся ў 1994 ад выбара народа, аўтаматам адвярнулася ад бягучых праблем дзяржавы ў першыя часы стварэння яе незалежнасці, схаваўшыся з галавой ад праблем, як бел-чырвона-белы стравус у бел-чырвона-белы пясок, маўляў, на чале РБ дыктатар, тамака аўтарытарызм і іншыя не заходнія ці не празаходнія дэмакратычныя каштоўнасці. То бок з беларускай рэаліці ўся бел-чырвона-белая раць "патрыятычным самаатводам" пераключыла сваю няздольнасць дапамагаць дзяржаве ў бок віртуальнага свету-інтэрнэту, дзе й дакацілася да думак аб бел-чырвона-белай дэпрэсіі. Пасрэднасць яна і ў Афрыцы пасрэднасць. А што ж там яшчэ магло быць у тым віртуальным міры? Здрада беларускаму народу і дзяржаве за талерку польскіх клёкац ці за кубачак чэскага піва ды бел-чырвона-белае ныццё аб дэпрэссіі да кучы ў бел-чырвона-белых СМІ. А больш нічога.

А зараз пра рэформы. Але спачатку Вялікая Дэпрэсія ў ЗША. Мір капіталізму прывучыў сваё грамадства да самавыжывання адзінак і як следства прывучыў грамадства цалкам. Мір капіталізму гэта адносіны Гаспадара і Раба. Такая яна тутэйшая заходняя дэмакратыя і адсюль такія яе дэмакратычныя каштоўнасці. Гаспадар можа рабіць / делать грошы і мае прыватную ўласнасць, пасродках якой зарабляе грошы для сябе, сваёй сям'і, сваёй фірмы, сваёй дзяржавы. Раб нічога не мае, не можа рабіць / делать грошы, а можа толькі пракарміць сябе і сям'ю, працуючы на Гаспадара. Але ў любы момант Гаспадар можа зволіць Раба. Чаму? Таму. Таму, што Гаспадар усім рызыкуе, а не Раб, у якога нічога няма. І вось таму тутэйшае грамадства спакойна ставіцца да таго, што сёння цябе прынялі на працу, а заўтра зволілі. То бок заходнія людзі так бы мовіць ментальна гатовыя да крызісу.

Такі тутэйшы менталітэт. Таму амеры даволі спакойна вытрымалі Вялікую Дэпрэсію, а мы саўкі цягам амаль таго ж часу не выстаялі свой першы і адзіны крызіс ды развалілі Саюз Непарушны.

Ў выніку развала СССР атрымалася Рэспубліка Беларусь - маленькая нікому непатрэбная (ні Захаду, ні Ўсходу, ні нават бел-чырвона-белым змагарам і іх бел-чырвона-белым СМІ) краіна без рэсурсаў вялікага СССР. І вось унутры РБ саўковы менталітэт (дзяржава ўсё вырашыць і ўсё зробіць за беларуса як мае быць) ды недакапіталізм з дзяржаўнай уласнасцю ў гаспадарцы, а вакол нашае рэспублікі Дзікі Капіталізм. Задача ды супярэчнасць, якія не маюць станоўчага рашэння як для грамадства так і для дзяржавы. Бо каб рашэнне было, то ў першую чаргу змагары з апазіцыі апублікавалі б тое выйсце тыпу "План Бел-Чырвона-Белага Маршала", а не бел-чырвона-белае ныццё ў бел-чырвона-белых СМІ аб канцы свету. Дык якое выйсце? Для змагароў яно яснае, як Божы сонечны дзень: "Трындзець й надалей мінімум чвэрць стагоддзя ў бел-чырвона-белых СМІ аб бел-чырвона-белай дэпрэссіі." А для дзяржаўных беларускіх людзей ва ўладзе? Праблемка...

ИМЕЕМ:

Столетний опыт управления экономикой, основанной на государственной собственности, причем последние лет двадцать-тридцать у нас фактически государственный капитализм фирмы Беларусь. Почти теже сто лет нами и нашим хозяйством руководят / управляют представители (бывшей) белорусской компартии. Система работает и доказательством ее состоятельности являются годы после 1994-96, когда она выстояла, совершенствовалась и сегодня все еще жива и здорова, вместе с белорусским государством, народом и экономикой.

НАЧИНАЕМ РЕФОРМЫ. Какие?

(1) Самая главная из них это вхождение в состав Российской Федерации в качестве субъекта - то есть станем одной из республик РФ. Таким выбором мы подключаемся к огромному экономическому ресурсу и надолго будем обеспечены работой и хлебом. В этом случае что-то наше придется до того успеть прихватизировать, а что-то все равно отберут дарагие расеяне. (Чисто теоретический вариант и практического решения он не имеет. Поздно. Мы и россияне идем в разные цивилизации.)

(2) Реформируемся сами. Сравниваю с послевоенной Германией, когда там осуществлялся план Маршалла.

Послевоенной разрухи у нас нет; партии власти нет; руководителя-политика, которому народ доверял и доверил бы проведение реформы нет; экономиста-маршала экономики, которому доверял и доверил бы реформы руководитель-политик, которого нет, тоже нет; частной собственности и соответствующего ей менталитета экономических отношений Хозяин собственности и неимущий его работник Раб, тоже нет. У нас даже оппозиции нет, вместо которой бел-чырвона-белыя пустазвоны-палітыканы, гатовыя ў любую хвіліну рухацца ў Еўропу, дзе толькі іх і чакаюць ЕС ды НАТА, а не нас постсоветских совков. У нас даже свободы слова нет не только в государственных СМИ, но и на страницах незалежных СМИ. Потому полагаю, что для реформ у нас нет ни политических, ни экономических условий или предпосылок, кроме нашего необузданного желания их начать. Просто скакать хочется. У нас даже американской помощи нет, которая была для Германии в виде плана Маршалла.

(3) А что же у нас есть? Понты, компьютеры и интернет, с помощью которых пишем и публикуем статьи о необходимости и неотвратимости реформ. Причем понты наши, а компы и интернет западные. Ну і плошча яшчэ ёсць наша пылам пакрытая, якая чакае ды ніяк не дачакаецца нас дэмакратычных скакуноў на ёй, з мэтай разбурэння ўсяго і ўся. Хто не скача - той не рэфарматар.

ИТОГО:

Не время проводить реформы, спадары. Нет для этого условий (читайте п.2 и п.3). Поэтому предлагаю оставить все как есть, а именно: a) народная государственная собственность на фсё и фся, которой владеет государство, но управляет и распоряжается власть без права передачи в частную собственность; b) государственный капитализм, c) беспартийный руководитель-босс-менеджер-организатор фирмы Беларусь, избираемый народом; d) вертикаль власти, назначаемая руководителем; e) ну и до кучи государственные и незалежныя СМИ с той же самой их потешной "свободой слова" (именно в кавычках), которая не есть свобода слова как основа будущей белорусской демократии - власти подконтрольной народу. Пусть на кошечках потренируются в теме свобода слова и инакомыслие наши оппы и наши оппо и гос СМИ, может тогда когда-нибудь и иные варианты реформ кто-нибудь предложит. Может тогда и появятся маршалы нашей экономики, способные стать рядом с политиком-руководителем РБ и успешно преобразовывать и преобразовать белорусское государство и бытие белорусского общества.

Гэта азначае, што мы беларусы не йдзем па расейскаму ці ўкраінскаму шляхам разграблення постсавецкай маёмасці, якая належыць народу. Такім чынам, беларусы і беларуская ўлада разумеюць, што ў гэтым свеце ДЗІКІХ КАПІТАЛІСТЫЧНЫХ АДНОСІН, якімі з усіх бакоў сучаснасць акружыла Айчыну, мы насамрэч нішто з сваім 9,5млн людскім рэсурсам ці патэнцыялам, і таму збольшага ствараем адзіную 9,5млн дзяржаўную фірму Беларусь, якая для ўсяго беларускага народу зробіць болей карыснага, чым мільён прыватных фірмачак, якія няхай існуюць, але якія то патухнуць, то пагаснуць падчас крызісаў пераходнага перыяду ад савецкага саўка да незалежнасці незалежнай РБ.

Праўда адну рэформу ў хуткім часе можна было б правесці: трэба каб сыйшоў у адстаўку наш любімы кіраўнік. Змены ўсё ж патрэбныя. Можа ажыла б частка бел-чырвона-белага грамадства і беларускае грамадства ўвогуле, дый талакой пачалі б займацца праблемамі незалежнай Рэспублікі Беларусь.

P.S. Также читайте мои статьи 

- НЕЗАЛЕЖНАЯ ТАЛАКА https://cont.ws/@starkou/10507...

- РЭФОРМА і ПАРТЫІ https://cont.ws/@starkou/10586...